Veel afwezige ploegen bij de start van deze Parijs-Nice maar genoeg grote jongens om de koers hard te maken zo bleek. Waaiers werden opgezet, regen, wind en koude deden de rest.

Vluchters Tiesj Benoot en Julian Alaphillipe, een 25 km met z’n beiden onderweg, konden met kleine voorsprong beginnen aan de laatste helling maar Dylan Teuns en Maximillian Schachmann sloten vanuit de achtergrond aan.

Benoot waagde onder de rode vod tevergeefs zijn kans. In de sprint zette Teuns, die in een schitterende vorm steekt, als eerste aan. Schachmann had echter weinig moeite met de remonte. Tiesj Benoot werd toch nog derde.

Geen renners op Toscaanse wegen voor de Strade Bianche, het corona virus besliste anders. De kronkelende witte wegen zullen vandaag niet verstoord worden door het profpeloton.

Een instant klassieker was het, een die het helemaal zou gaan maken ondanks zijn korte geschiedenis. Alle ingrediënten waren immers aanwezig: heuvels en slechte ondergrond te midden van een pittoresk landschap, afgerond met een helse slotklim naar het centrum van Sienna. Een Parijs-Roubaix in het klein, werd het vergeleken, al is de finish in Sienna natuurlijk niet te vergelijken met de aankomst op de vélodrome André Pétrieux. Eeuwige roem kan echter ondertussen ook op de Piazza del Campo gevonden worden.

Een blik op het palmares volstaat om te begrijpen dat alleen de sterke mannen en vrouwen hier overleven. De wedstrijd wist zich ook een zeer strategische plaats op de kalender te bemachtigen. Op de zaterdag net voor Parijs-Nice en Tirreno-Adriatico was nog een plekje vrij en een stoempkoers paste volledig in de voorbereiding van vooral de kasseiklassiekers in onze contreien. Niet dat de kandidaten voor Milaan-San Remo zich hier kwamen wegsteken.

Verhuist de wedstrijd naar later datum (is er eigenlijk nog plek op een overvolle wielerkalender) of komt er voorlopig geen veertiende editie? En ook, overleeft de Strade Bianche dit debacle? Financieel als organisatorisch moet dit toch een zware domper zijn.

Palmares

Vrouwen

Mannen

Wie kan ondertussen nog volgen? Ook op de donderdagmorgen voor de Strade Bianche van 7 maart melden media dat de definitieve beslissing rond het doorgaan van de Strade pas vandaag valt. Op de website van Strade Bianche valt te lezen dat ze de beslissing van de overheid volgen en de race afblazen. Op hun Twitter spreken ze zichzelf tegen door de beslissing inderdaad naar vandaag op te schuiven.

Verscheidende ploegen schorten ondertussen hun programma op en rijden geen wedstrijden meer de komende tijd, en dat treft niet alleen de aankomende Italiaanse koersen. Parijs-Nice zou dan wel weer doorgaan. Met een aankomstplaats op korte afstand van San Remo, roept dat ook weer de nodige vragen op. Wordt vervolgd.

De populariteit van de koers heeft de laatste jaren weer een hoge vlucht genomen. Ondanks de vele ontspanningsmogelijkheden van de moderne tijd blijft het wielrennen als volksvermaak een grote aantrekkingskracht uitoefenen en dat ontging ook Historische Huizen niet. De overkoepelende organisatie van enkele historische Gentse gebouwen ging de samenwerking aan met Jelle Vermeersch (journalist-fotograaf, Bahamontes) alsook met Koers (Museum van de Wielersport, Roeselare) en Flanders Classic.

In de kop van de koers is de ondertitel en met die kop wordt dit keer eerder het hoofd van de protagonisten bedoeld dan die plek vooraan het peloton. De tentoonstelling is opgebouwd rond vier pijlers: Roger Decock, de oudste nog in leven zijnde winnaar van de Ronde van Vlaanderen, Yvan Vanmol, ploegarts Deceuninck-QuickStep, Corinne Poulidor, wielerdochter, -echtgenote en -moeder soms tegen wil en dank, en het verhaal van Louis Vervaeke & Astrid Collinge.

Een sfeervol opgezette wandeling door wielergeschiedenis, bekeken vanuit verschillende invalshoeken waarbij de enige kritiek het ontbreken van een rode draad zou kunnen zijn. Maar laat dat de pret niet drukken. Speld je nummer op, neem nog een koffie of Kwaremont bier ter versterking en vertrekt!

Hofstetter kon zich tegen oa Nizzolo, Sénéchal en Kirsch doorzetten in een select groepje dat op dertien kilometer van de finish gevormd werd. Op de laatste kasseistrook was er nog even een kleine afscheiding met Kirsh, Sénéchal, De Gendt en Nizzolo. Die keken echter alleen naar elkaar en in de straten van Dour was de kopgroep terug samen.

David Dekker ging de sprint aan, werd geremonteerd door Aimé De Gendt maar beiden werden voorbij geflitst door de meer fris lijkende Fransman.

De Nederlandse kon een lange vlucht succesvol afronden en mocht na 2015 en 2016 opnieuw op de hoogste podiumplek plaats nemen. Christine Majerus won de sprint van een achtervolgend groepje voor Lotte Kopecky.

Daags na haar tweede plaats in de Omloop Het Nieuwsblad moest Marta Bastianelli alweer haar meerdere erkennen. Dit keer was het Lorena Wiebes die de Italiaanse het nakijken gaf in de Omloop van het Hageland. Emma Cecillie Norsgaard werd derde.

De Royal Bernard Drome Classic ging naar Simon Clarke voor Warren Barguil en Vincenzo Nibali. Rémi Cavagna toonde goede conditie in de Faun-Ardèche en won met bijna drie minuten voorsprong op Tanel Kangert en Guillaume Martin. Daarbij viel ook de tot nu toe kwakkelende Julian Alaphillipe op: nog niet de goede vorm gevonden of draait hij ons gewoon een rad voor de ogen. Zijn de Ronde van Frankrijk, de Spelen en het WK zijn echte doelen dit jaar?

In Afrika werd de Tour du Rwanda gereden. Natnael Tesfatsion mocht zich daar na acht ritten tot eindoverwinnaar laten kronen.

Het gewijzigde parcours zorgde nog niet voor een andere koers of meer animo. Het werd eerder een vertrouwde Kuurne-Brussel-Kuurne en de Deceuninck-QuickStep troepen konden revanche nemen voor de Omloop Het Nieuwsblad. De wedstrijd kende eerder een saai verloop en schermutselingen van de favorieten in de finale droegen nooit ver.

Kasper Asgreen maakte met dertig kilometer te gaan de oversteek naar de vier overgeblevenen van een vroege vlucht die na een uurtje koers was ontstaan. Enkel Roy Jans en Boris Vallée konden daarvan nog aansluiten bij de Deen. Jans haakte wat later als eerste af, Vallée probeerde zich in het wiel van Asgreen vast te bijten. Tevergeefs, met tien kilometer te gaan moest ook hij passen.

Daarna leek ook Asgreen een vogel voor de kat maar hij wist wonderwel te weerstaan tot op de meet. Giacomo Nizzolo kon de woede enkel op zijn stuur bekoelen, Alexander Kristoff bezette de resterende podiumplaats.

Jasper Stuyven was altijd al een beloftevolle renner. Wereldkampioen bij de junioren en ook in zijn eerste jaren bij de profs leek hij aan de verwachtingen te gaan voldoen. Doorstoten naar de top liep echter niet van een leien dakje. Veel regelmaat en bijhorende ereplaatsen maar grote overwinningen bleven uit.

De Stuyven uit deze omloop lijkt echter aansluiting te vinden bij die oorspronkelijke verwachtingen. Hij beheerste de koers, controleerde, was de beste op de Muur en nam de maat van Yves Lampaert in de sprint. Kragh Andersen, derde vandaag, had even daarvoor Stuyven en Lampaert moeten laten gaan.

De beslissende vlucht was reeds op een 75 kilometer van het einde onstaan onder impuls van Matteo Trentin. Waren er vooraan bij Lampaert, Stuyven, Mike Teunissen, Tim Declercq, Frederik Frison, Søren Kragh Andersen en Jonas Rutsch.

Op de Muur in Geraardsbergen versnelde Stuyven. Yves Lampaert volgde en ook Søren Kragh Andersen kon nog aanhaken. Matteo Trentin verloor de aansluiting en begon aan een hopeloze achtervolging, de drie leiders zou hij echter pas na de finish terug zien. Ook de rest ging daar overboord, al was Jona Rutsch al vroeger weggevallen.

Bij een late uitval van Lampaert brak ook de veer bij Andersen. De twee Belgen waren alleen. De sterkere sprinter Stuyven rondde af.

Noeste trainingsarbeid had ze verricht in Colombia en Annemiek van Vleuten heeft alvast niet gewacht om de vruchten daarvan te plukken. Bij haar eerste wedstrijd in regenboogtrui was het meteen raak.

De Muur van Geraardsbergen was de plaats van het verdict vandaag. Van Vleuten sprong weg en ging solo richting Ninove. Marta Bastianelli ging naar de tweede plaats, Floortje Mackaij werd derde.