Denemarken met Michael Mørkøv en Lasse Norman Hansen in de baan maakten hun favorietenrol in de ploegkoers waar. Ze namen van bij het begin mee het initiatief en konden in een spannende finale overeind blijven. Frankrijk, gestart met Benjamin Thomas en Donavan Grondin, kon na halfweg optimaal profiteren van de rivaliteit tussen Denemarken en Groot-Brittanië door een halve ronde te nemen en op die manier enkele keren ongehinderd de tussensprints mee te pikken.

Met Jolien D’hoore en Lotte Kopecky hadden we schaduwfavorieten voor de ploegkoers in Tokio maar veel rampzaliger kon het niet verlopen voor de Belgische dames. Echt in koers waren ze nooit maar een duik van Lotte Kopecky over een net voor haar gevallen renster hypothekeerde al hun verdere kansen.

Zijn ploeggenoot Simon Carr had de loper uitgerold, niet dat het daarna voor Neilson Powless van een leien dakje liep. Carr had op de Erlaitz een aanval beantwoord van de heroptredende Mikel Landa en hem vrij snel achtergelaten.

Van Vleuten is in topvorm. Maar op woensdag goud pakken in de tijdrit in Tokio en op zaterdag winnen in San Sebastian is onwaarschijnlijk. Ze nam op de Murgil Tontorra afscheid van de rest en won afgescheiden. Ruth Winder, ook in Tokio, hield de achterstand op 36 seconden, een groepje waar Tatiana Guderzo de sprint won moest anderhalve minuut toegeven.

Niet Filippo Ganna noch Wout van Aert, de gedoodverfde favorieten, voor goud, wel Primoz Roglic. De Sloveen moest enkele weken geleden wonden likken na zijn opgave in de Tour maar had zich daarna blijkbaar volledig gefocust op deze tijdrit. Halfweg ging het nog gelijk op. De besten zaten daar nog binnen een tiental seconden van elkaar.

De cirkel is rond riep ze zondag nog maar ze vergiste zich. Vandaag was het wel raak voor Annemiek van Vleuten. Ze liet de Zwitserse Marlen Reusser een kleine minuut achter zich. Anna van der Breggen verzekerde zich van brons. Julie Van De Velde werd negentiende.

Om een of andere reden (de regen werd gezegd) lag de plank aan de Sakura Drop terug op zijn plek. De Zwitserse vrouwen lieten het niet aan hun hart komen en namen vol het initiatief in deze wedstrijd. Het duurde niet lang voor Jolanda Neff het voortouw nam en de wedstrijd naar zich toe trok.

Ternauwernood gekwalificeerd voor Tokio en daarna onzeker door een sleutelbeenbreuk vroeg in juni maar Tom Pidcock blijft een fenomeen. Na een paar versnellingen van de jonge Brit hield enkel nog Mathias Flueckiger zich in zijn buurt op, maar Pidcock kon steeds verder weglopen.

De Oostenrijkse reed vroeg in de wedstrijd weg met Omer Shapira (Israël), Anna Plichta (Polen), Carla Oberholzer (Zuid-Afrika) en Vera Looser (Namibië). De vlucht kreeg tot 10 minuten voorsprong. Te veel zo bleek later. Kiesenhofer hield het vol tot op de eindstreep en behield meer dan 1 minuut op Annemiek van Vleuten (even overtuigd dat ze won) en Elisa Longo Borghini.

Uittredend kampioen van Avermaet nam samen met Jan Tratnik het kopwerk voor zijn rekening. Slovenië en België namen hun verantwoordelijkheid en voor de rest werd het de eerste 180 km een eerder saai schouwspel. Een kopgroep van mindere goden mocht ver wegrijden.