Van Aert rondt af op Champs-Élysees
Missie geslaagd. Bergrit, tijdrit en sprint in Parijs mee in de koffer richting Tokio en wat belangrijker is, als handbagage, topvorm. Het was geleden van Gert Steegmans in 2008 dat nog eens een Belg won in Parijs. Jasper Philipsen wou ook wel maar moest voor de derde keer met een tweede plaats genoegen nemen.
Marc Cavendish was het wiel van Mørkøv deze keer bijster en werd derde. Groene trui en vier ritzeges zijn wellicht genoeg troost. Tadej Pogacar wint dus zijn tweede Tour en blijk net als vorig jaar alweer een grote slokop. Op zijn leeftijd hoort daar natuurlijk ook de witte trui bij, de bollentrui kon hij in Luz Ardiden nog veiig stellen. Drie ritzeges er bovenop en je kan van een nieuwe kannibaal spreken. Als ons geheugen ons niet in de steek laat is dit zelf een volledige doorslag van zijn Tour vorig jaar. Zelf in het puntenklassement behaalde hij dezelfde achtste plaats.
Bahrein-Victorious won het ploegenklassement. Had de Franse politie die rangschikking gekozen om maar eens een inval te doen? Geruchten doen de ronde en te hopen dat daar niets uit voorkomt. Opvallend toch dat deze Tour op twee snelheden verreden lijkt te zijn (excuseer de uitdrukking). Er zijn blijkbaar toch wel wat renners die aan hun profstatuut gaan twijfelen bij het helse wedstrijdverloop. Enkel in de slotweek was er al eens sprake van een peloton dat volledig liet begaan.
Jumbo-Visma verloor vroeg kopman en favoriet Roglic en zat in de hoek waar de klappen vielen. Jonas Vingegaard zorgde echter onverwachts voor een tweede plek in Parijs en van Aert en Kuss haalden samen vier ritzeges binnen. Dat zorgde zowaar voor meer lachende gezichten in het geel-zwarte kamp dan vorig jaar.
Ineos-Grenadiers kan terug naar de tekentafel. Voor deze Tour had er maar een kopman mogen zijn en die was er niet bij: Egan Bernal. Al had ook de Colombiaan waarschijnlijk de grootste moeite gehad om Pogacar te bedreigen. Met Richard Carapaz hadden ze een sterk ijzer in het vuur maar de Ecuadoraan kon niet beter. Ondanks een sterk voorjaar konden Thomas en Porte van weinig betekenis zijn, Hart profiteerde vorig jaar optimaal van de koersomstandigheden om de Giro te winnen maar we zien de man nooit meer op een podium van een sterk bezette ronde. Van Baarle en Castroviejo stegen zelf boven hun (pseudo)kopmannen uit, in het geval van Kwiatkowski is het altijd de vraag of die man niet veel meer uit zijn carrière kon halen. Geldkwestie wellicht. Ineos blijft volharden in het oude trucje, hard op kop rijden om de kopman te lanceren, maar het tijdperk Froome is voorbij. Tadej Pogacar doen ze met hun kopwerk enkel een plezier.
