Sonny Colbrelli met dank aan België
Remco Evenepoel moet leren pokeren. Bovenop de Povo had hij enkel nog Sonny Colbrelli, plaatselijk favoriet en lid van de succesrijke Bahrain-Victorious formatie, bij zich. Dan kruip je enkel nog in het wiel van de veel snellere sprinter Colbrelli maar dat is tegen de natuur van aanvaller Evenepoel. Toch zal het moeten: de juniorencategorie is verleden tijd.
België reed zowat de perfecte wedstrijd. Victor Campenaerts, de man zal toch stilaan het respect krijgen dat hij verdient, speelde met de pedalen en mende net voor de finale kilometers lang het peloton. Na mechanische problemen moest hij vooraan afhaken maar in de spits was hij ondertussen afgelost door een al even weergaloze Ben Hermans die een paar keer de Povo voor zijn rekening nam.
De rest van het peloton moest maar volgen, althans wie dat kon en misschien was het wel beter geweest de Italianen wat meer op hun verantwoordelijkheid te wijzen. Matteo Trentin beperkte zich tot controleren op de tweede plek en Colbrelli volgde.
Op de voorlaatste keer Povo schudde Evenepoel aan de boom. Konden mee in het spoor: Benoît Cosnefroy en Sonny Colbrelli. Die drie zouden de medailles gaan verdelen maar niet voordat Cosnefroy vrij vroeg parkeerde bij de laatste Povo beklimming. Colbrelli begaf echter niet en haakte zijn wagon aan locomotief Evenepoel.
Moeilijk werd het de Italiaan dus niet meer gemaakt na de top, nee Evenepoel had nog de hoop hem in de sprint te kunnen verslaan. Ijdele hoop zo bleek, zijn frustraties op de fiets en wegwerpgebaar na de finish: die energie kan hij beter besteden.
Hermans werd bij de onmiddellijke achtervolgers nog achtste, Campenaerts en Stan Dewulf tiende en elfde. Grootse teamprestatie van het Belgische team alweer. Alleen de hoofdvogel ontbreekt: WK Imola: zilver, OS Tokio: zilver, EK Trento: zilver. Toch eens wat meer proberen de kat uit de boom te kijken in Leuven, want anderen spinnen garen hierbij.
