Julian Alaphillipe verlengt wereldtitel

Julian Alaphillipe was de sterkste vandaag en bedankt voor alle inspanningen van andere naties en het geschikt rijden van zijn Franse teamgenoten. Remco Evenepoel schoof heel vroeg mee in een ontsnapping waardoor de Italianen nog voor half wedstrijd vol aan de bak moesten. Schaduwkopman Matteo Trentin nam zijn verantwoordelijkheid maar ging daarna overboord.

Evenepoel was ook in de finale zeer actief, zat alweer in een ontsnapping die uiteindelijk bijgehaald werd door een groep favorieten. Evenepoel zou zich vanaf dan helemaal opofferen voor van Aert en Stuyven. Hij reed hoog tempo tot op 24 kilometer van het einde het licht uitging. Vraag blijft of ook Frankrijk en Italië niet moesten meerijden?

Julian Alaphillipe had ondertussen al eens een flinke demarrage geplaatst op de Smeysberg, de rest was meteen gewaarschuwd. Van Aert moest daarbij duidelijk passen en dat was een slecht vooruitzicht. Stuyven moest counteren in dienst van van Aert en verloor daar misschien wel zijn podiumplaats.

In Leuven bleef Alaphillipe onvermoeibaar en sloeg het definitieve gat op de meest onverwachte plek: de Sint-Antoniusberg. Korte helling maar niemand had nog een pasklaar antwoord.

Michael Valgren, Dylan van Baarle, Jasper Stuyven en een heel sterke Neilson Powless volgden even verderop. Dat kwartet bleef lang zicht houden op de Fransman vooraan maar kwam niet meer terug. Even was er dus medaillehoop voor thuisrijder Stuyven maar ook hij was aan het einde van zijn krachten op dit onverwacht slopend parcours. Dylan van Baarle remonteerde de laatste weken uit zijn as verrezen Michael Valgren voor zilver.

Wout van Aert werd elfde. De Belgen hebben nu een aantal kampioenschappen de koers bepaald zonder de titel te pakken, volgende keer maar een andere aanpak kiezen en het initiatief aan andere landen laten?