Julian Alaphillipe wereldkampioen, zilver van Aert

Tadej Pogacar, weinig genoemd de voorbije dagen, was de eerste klepper die zich roerde in dit wereldkampioenschap. De Sloveense lefgozer koos op 40 km van het einde voor een solo na een aanval op de Gallistera.

Tot dan was het een wereldkampioenschap geweest met de traditionele lange vlucht van mindere goden. Die reden de halve westrijd met zes minuten voorsprong rond. De Fransen roerden zich met 70 km te gaan, de vluchters waren eraan voor de moeite. Daarna namen de Belgen de wedstrijd in handen. Wellens, Vliegen, Stuyven en Benoot bepaalden het tempo.

De Belgische ploeg moest ook in de achtervolging op Pogacar. Wat verderop keken de Italianen en Spanjaarden toe vanop de tweede rij. Met 1 (grote) ronde van 28,8 km te gaan bedroeg de voorsprong van de Tour-winnaar 25 seconden.

Het was Tom Dumoulin die het gat op Pogacar dichtte, de rest deed dat even verderop. Nibali probeerde tevergeefs, Uran, Landa en van Aert volgden. Viel de beslissing op de Gallistera? Op het tussenstuk zette Tiesj Benoot een moeilijke situatie voor van Aert recht en nam vol de leiding bij het oprijden van de Gallistera, Van Avermaet nam over.

Julian Alaphillipe, tot dan nog niet in beeld, nam zijn voorspelbare sprong net voor de top. Niemand kon meteen beantwoorden. Fuglsang, van Aert, Roglic, Hirshi en Kwiatkowski volgden even verderop.

Alaphillipe ging vol in de afdaling en behield 15 seconden bij het opdraaien van het autocircuit. Niemand wou achter zijn rug met van Aert naar de streep. Een van Aert die alvast niet op, ploegmaat in het alledaagse leven, Primoz Roglic moest rekenen. Die zat op de limiet zoals het zo mooi heet. Maar keek hij niet gewoon de kat uit de boom? Benieuwd van wie de eerste demarrage zou komen als het samenliep in de laatste kilometers. Het doet echter niets af aan de prestatie van Julian Alaphillipe. Die moest als een van de beste renners van zijn generatie toch eens de wereldtitel voor zich kunnen opeisen. Wout van Aert moest opnieuw genoegen nemen met zilver, Marc Hirschi nam brons mee.

De Belgen waren bijwijlen dominant. Vooral Tiesj Benoot gooide hogen ogen. Hopelijk kan Benoot die vorm eens verzilveren de komende weken. Maar werd al bij al niet een beetje de falende tactiek van Jumbo-Visma in de Tour gekopiëerd? Hadden ze niet wat meer initiatief aan de Fransen moeten laten? Want was Alaphillipe eigenlijk niet de topfavoriet?