Graeme Obree, de vliegende Schot

Ik zag vorige week eerder toevallig de kortfilm ‘Graeme Obree, Athlete or Genius?’ passeren op YouTube. Wie herinnert zich die rare snuiter nog die begin jaren negentig bij de wereldtop op de achtervolging aansloot? Rare snuiter vooral omdat hij blijkbaar uit het niets kwam en op een zelf ontworpen fiets twee wereldtitels wist te behalen. Op onnavolgbare wijze over het stuur gebogen gaf hij de tegenstand het nakijken. Zijn fiets ‘Old Faithful’ werd meewarig bekeken en zelfs gebannen. Daarna kwam hij met een tweewieler aanzetten waarop hij een soort Superman houding aannam. Niet alleen zijn fiets bleek bijzonder, ook de manier waarop hij in het (wieler)leven stond was ongezien. Tevens ontstond een rivaliteit met die andere Brit: Chris Boardman, die veelvuldig zijn pad kruiste in dezelfde disciplines.

Daarnaast brak hij ook nog eens 2 keer het werelduurrecord. Uurrecords uit die tijd werden later ondergebracht in een aparte categorie (Best Human Effort). Dit na een regulatie, de UCI bekeek immers met argusogen de evolutie van de gebruikte fietsen. De Schot bleef altijd een eenzaat. Zo kreeg hij een contract bij Le Groupement maar kwam doodleuk niet opdagen bij een meeting en stond meteen weer op straat. Ook kampt hij reeds zijn gehele leven met een bipolaire stoornis, bij meer dan één gelegenheid probeerde hij zich van het leven te beroven. De documentaire (weliswaar gesponsord) toont een eigenzinnig doch sympathiek man, nog altijd begeesterd door techniek alsof het rijden zelf een noodzakelijk kwaad was (is) om zijn gelijk te bewijzen.